Wat is de LIBOR?
Voluit staat deze lettersoep voor London Interbank Offered
Rate hetgeen we kunnen vertalen als de Londense rente tussen de banken. Plots
is het wel heel duidelijk wat dit is. Banken lenen geld van elkaar en betalen
hiervoor een rente. Het is altijd handig om te weten hoeveel rente de banken
elkaar aanrekenen. Het zegt iets over het vertrouwen, over de kosten om te
lenen en zoveel meer. Omdat één bank nooit representatief is heeft men een
panel van banken in het leven geroepen. In totaal 16 banken geven iedere dag opnieuw
door hoeveel interest ze moeten betalen op hun leningen. Dit gaat om leningen
van één dag tot maximaal één jaar. Al de banken geven hun rente door en dan
berekent Thomson Reuters hiermee de LIBOR. Ze doen dit door de vier hoogste en
de vier laagste rentes te negeren en het gemiddelde van de rest te nemen. Dit
publiceren ze iedere dag om elf uur Engelse tijd.
De LIBOR bestaat dus niet, er is een LIBOR per munt en per looptijd.
Het zijn banken die de LIBOR bepalen. Zij geven aan de berekenbaar
door hoeveel rente ze betalen. De mensen van Barclays bellen iedere dag naar de
mensen van Reuters met hun intrest, Reuters zelf heeft geen enkele mogelijkheid
om deze informatie te controleren. Immers je buurman weet ook niet hoeveel rente
je betaald. De traders, het zijn marktenzalen van de bank zelf die op de
interbankenmarkt de leningen afsluiten, kunnen dus wat foefelen met de cijfers.
Stel dat ze geleend hadden op drie maand aan 3,9% en men geeft door dat het
ging om 3,7% dan zal daar geen haan om kraaien. Als iedere bank systematisch
een halve percent liegt dan geeft de LIBOR geen correct beeld.
Zoals al eens eerder uitgelegd is de gevraagde interest een
berekening van allerlei kleinere interesten. Hierbij zit de inflatie, de
winstmarges maar ook de risicopremie. Hoe meer risico de lening draagt hoe
hoger de gevraagde intrest. Als de LIBOR piekt op 6% en meer wijst dit op
wantrouwen tussen de banken. Als Barclays merkt dat ze veel interest moet
betalen op zijn leningen, ongeacht de reden, is de kans groot dat dit mensen
angstig maakt. Andere banken houden nauwlettend in het oog of de tegenpartij
wel solvabel blijft. Een hoge rente kan wijzen op insolvabiliteit en dus
problemen. Vanuit de bank zelf is er dus een zekere wil om altijd een lagere
rente door te geven. Maar ook de overheid heeft hier schuld aan. De LIBOR drukt
vertrouwen uit maar ook kansen. Bij een lage LIBOR zullen banken meer geneigd
zijn om leningen uit te schrijven, immers de bank kan redelijk goedkoop de
fondsen hiervoor verzamelen. Ook bedrijven die hun rente laten afhangen van de
LIBOR zouden meer ademruimte krijgen bij een lage LIBOR. Zonder hier voor
rechter te willen spelen, de kans dat de overheid druk heeft uitgeoefend op Barclays
en andere banken om de gemelde rente zo laag mogelijk te houden is bestaande.
De LIBOR in werking
In de grafiek hiernaast staan al de banken die deel uitmaken van het panel. Ze hebben hier doorgegeven hoeveel interest ze moeten betalen op 3 maand om te lenen in dollar. De vier bovenste banken betalen het meest en worden genegeerd. De banken die het minst betalen worden ook genegeerd. Men berekent dan het gemiddelde met de overige 8 banken. In dit geval komt men dan uit op 2,7159%. Dit is dan ook de LIBOR die men publiceert om elf uur.
Read more ...
Voluit staat deze lettersoep voor London Interbank Offered
Rate hetgeen we kunnen vertalen als de Londense rente tussen de banken. Plots
is het wel heel duidelijk wat dit is. Banken lenen geld van elkaar en betalen
hiervoor een rente. Het is altijd handig om te weten hoeveel rente de banken
elkaar aanrekenen. Het zegt iets over het vertrouwen, over de kosten om te
lenen en zoveel meer. Omdat één bank nooit representatief is heeft men een
panel van banken in het leven geroepen. In totaal 16 banken geven iedere dag opnieuw
door hoeveel interest ze moeten betalen op hun leningen. Dit gaat om leningen
van één dag tot maximaal één jaar. Al de banken geven hun rente door en dan
berekent Thomson Reuters hiermee de LIBOR. Ze doen dit door de vier hoogste en
de vier laagste rentes te negeren en het gemiddelde van de rest te nemen. Dit
publiceren ze iedere dag om elf uur Engelse tijd.De LIBOR bestaat dus niet, er is een LIBOR per munt en per looptijd.
Wat doet de LIBOR?
Banken halen normaal hun geld op bij spaarders, maar een
bank heeft ook nood aan andere manieren van financieren. Vaak gaat dit om de
korte termijn. Stel dat Bank A zijn rente op de spaarboekjes verlaagt en men
dus ziet dat mensen geld afhaalt dan kan
deze bank niet snel alle uitstaande leningen gaan schrappen. De bank ziet dus
zijn passiva kant van de balans een beetje dalen terwijl zijn activa gelijk
blijft. De bank heeft dus nood aan een nieuwe bron van krediet en deze vinden
ze bij elkaar op de interbankenmarkt. De
rente die een bank hierop betaald is dus belangrijk omdat dit een kost vormt
voor de bank. Als een bank kan lenen van een andere bank aan 4% dan zal de bank
geen lening geven aan een bedrijf of een particulier onder de 4%. Heel veel
effecten bewegen dan ook mee met de LIBOR. Als de LIBOR stijgt dan stijgt de
rente op deze effecten. De meeste particulieren lenen met een vaste rentevoet
maar veel bedrijven halen geld op met als tarief de LIBOR plus een bepaald
percentage. De bewegingen van de LIBOR zijn dan ook cruciaal voor deze
bedrijven en allerlei andere afgeleide producten.
Wat ging er fout?
Het zijn banken die de LIBOR bepalen. Zij geven aan de berekenbaar
door hoeveel rente ze betalen. De mensen van Barclays bellen iedere dag naar de
mensen van Reuters met hun intrest, Reuters zelf heeft geen enkele mogelijkheid
om deze informatie te controleren. Immers je buurman weet ook niet hoeveel rente
je betaald. De traders, het zijn marktenzalen van de bank zelf die op de
interbankenmarkt de leningen afsluiten, kunnen dus wat foefelen met de cijfers.
Stel dat ze geleend hadden op drie maand aan 3,9% en men geeft door dat het
ging om 3,7% dan zal daar geen haan om kraaien. Als iedere bank systematisch
een halve percent liegt dan geeft de LIBOR geen correct beeld.
Waarom deed men dat?
Zoals al eens eerder uitgelegd is de gevraagde interest een
berekening van allerlei kleinere interesten. Hierbij zit de inflatie, de
winstmarges maar ook de risicopremie. Hoe meer risico de lening draagt hoe
hoger de gevraagde intrest. Als de LIBOR piekt op 6% en meer wijst dit op
wantrouwen tussen de banken. Als Barclays merkt dat ze veel interest moet
betalen op zijn leningen, ongeacht de reden, is de kans groot dat dit mensen
angstig maakt. Andere banken houden nauwlettend in het oog of de tegenpartij
wel solvabel blijft. Een hoge rente kan wijzen op insolvabiliteit en dus
problemen. Vanuit de bank zelf is er dus een zekere wil om altijd een lagere
rente door te geven. Maar ook de overheid heeft hier schuld aan. De LIBOR drukt
vertrouwen uit maar ook kansen. Bij een lage LIBOR zullen banken meer geneigd
zijn om leningen uit te schrijven, immers de bank kan redelijk goedkoop de
fondsen hiervoor verzamelen. Ook bedrijven die hun rente laten afhangen van de
LIBOR zouden meer ademruimte krijgen bij een lage LIBOR. Zonder hier voor
rechter te willen spelen, de kans dat de overheid druk heeft uitgeoefend op Barclays
en andere banken om de gemelde rente zo laag mogelijk te houden is bestaande.De LIBOR in werking
In de grafiek hiernaast staan al de banken die deel uitmaken van het panel. Ze hebben hier doorgegeven hoeveel interest ze moeten betalen op 3 maand om te lenen in dollar. De vier bovenste banken betalen het meest en worden genegeerd. De banken die het minst betalen worden ook genegeerd. Men berekent dan het gemiddelde met de overige 8 banken. In dit geval komt men dan uit op 2,7159%. Dit is dan ook de LIBOR die men publiceert om elf uur.