Het verschil
tussen een staatsbon, een kasbon en een obligatie is simpel. De uitgever is
anders. Een staatsbon wordt uitgegeven door een land dat geld ophaalt, alwaar
een obligatie meestal door een bedrijf wordt uitgegeven. Verder is alles
hetzelfde. Je geeft geld, je krijgt dat binnen een aantal jaren terug en ieder
jaar krijg je hierop rente. Lijkt simpel en dat is het ook. Vandaag de dag kan
je staatsbons kopen, dat kan je normaal altijd maar dan gebeurt dit op de secundaire
markt. Vandaag worden er nieuwe staatsbons uitgegeven. Dit wilt zeggen dat u
kosteloos deze kan aankopen bij uw bankier. Waarom zou u dat doen?
Wel spaargeld
moet opbrengen, of alvast de inflatie verslaan. Uw spaarboekje doet dit vandaag
de dag niet, omdat de aangeboden rente te laag is. U wilt dus uw geld beleggen,
en hiervoor hebt u een scala aan mogelijkheden. Een termijnrekening en een
kasbon hebben nadelen, ze kloppen meestal wel de inflatie maar u kan nogal
moeilijk aan uw geld in geval van nood. Het is met andere woorden weinig
liquide. Een obligatie en een staatsbon zijn dit wel. Dit wilt zeggen dat u
voor de vervaldag, de dag waarop u uw geld terugkrijgt, deze objecten kan
verkopen op de beurs. De prijs waartegen dit gebeurd is echt het probleem. Op
vervaldag krijgt u, laat ons nog niet doemdenken, altijd 100% van de waarde
terug. U geeft 100 euro en u krijgt 100 euro. De aangeboden rente wordt hierop
ook berekend. U geeft 100 euro en u krijgt hierop 4% rendement bijvoorbeeld. U ziet het zelf, indien
u 99 euro krijgt en u krijgt 4% op 100 euro dan doet u zichzelf extra profijt.
Dit is meteen ook de uitleg waarom u in de media hoort dat de Belgische rente
stijgt. Op dit moment kan je staatsbonnen van verschillende looptijd kopen op
de beurs, hun waarde ligt echter onder de terugbetalingswaarde. Een voorbeeld.
In 2005 gaf de
overheid een staatsbon uit op 10 jaar met een rente van 5% en u moest 100 euro
betalen per ‘schijf’ staatsbon. U krijgt dus indien u de staatsbon kocht op de
primaire markt ieder jaar 5 euro bruto per aangeboden 100 euro. Op vervaldag
krijgt u 100 euro en de laatste intrest. Vandaag echt noteert deze staatsbon
niet aan 100 euro op de beurs, wat de staatsbon in theorie waard is, maar aan
95 euro. Voor u geen enkel probleem, zolang u niet verkoopt krijgt u in 2015
gewoon 100 euro. Indien u echt vandaag koopt doet u een koopje. U betaald 95
euro, u krijgt gewoon uw 5 euro intrest en op vervaldag krijgt u nog eens 5
euro extra, aangezien de overheid u gewoon 100 euro terugbetaald. Het rendement
ligt dus hoger dan die 5% bruto.
Dit de theorie,
nu de praktijk. Vandaag kan u dus nieuwe en oude staatsbons kopen. Welke u
koopt maakt in theorie niets uit. Zowel de oude als de nieuwe worden uitgegeven
door de overheid en zijn in euro. Ze zijn dus gelijk aan elkaar. U zal
waarschijnlijk onze eerste minister hebben horen zeggen dat u de nieuwe moet
kopen. Dit is logisch, het geld van nieuwe staatsbons gaat rechtstreeks naar de
overheid zijn schatkist. Indien u oude koopt gaat uw geld naar de verkoper, dat
kan een bank zijn maar ook een gewone belegger. Is het dan patriottistisch om
de nieuwe te kopen? Wel ja en nee. Op dit moment is de overheid in de problemen
omdat er meer verkopers dan kopers zijn van oude staatsbonnen, hierdoor stijgt
het rendement op de oude. Indien de overheid nieuwe uitgeeft zal het evenveel
rendement moeten aanbieden, anders kan je als investeerder evengoed de oude
gaan kopen. Als we als Belgen massaal staatsbons kopen dan drukken we dus de
rente.
Waarom dan gaan
voor de oude? Wel simpel, omdat de overheid aan het profiteren is van ons
allen. Het rendement op oude en nieuwe staatsbons loopt niet gelijk. Het
verschil loopt op tot enkele percenten per jaar. Dit is opvallend en frappant.
De keuze is normaal gezien of je staatbons koopt, niet dewelke. Die motivatie
om er te kopen wordt dan ook hier kort besproken, welke staatsbons u koopt moge
duidelijk zijn. Koop de oude, hiermee doet u uw zelf profijt en helpt u toch
ons land.
Dus meteen naar de motivatie om er te kopen. Om te beginnen de pro’s,
reeds aangehaald, zijn simpel. U krijgt een rendement dat hoger ligt dan de
inflatie en u doet dus profijt. De contra’s zijn ook simpel. U riskeert uw geld
kwijt te spelen. Dit is nieuw voor staatsbons, maar Griekenland heeft bewezen
dat het kan. Tot hiertoe is die kans enorm klein. Indien België echt in de
problemen komt zal u deze problemen vooral voelen in uw loon, uw uitkeringen en
uw sociale zekerheid en veel minder in de terugbetaling van uw staatsbons. Bij
deze gewoon de formele waarschuwing, u kan uw geld verliezen. Maar eventjes
deze theoretische denkoefening. Uw spaargeld staat bij Belgische banken die dat
geld meestal investeren in Belgische staatsbons. Indien België zijn
terugbetaling staakt komen deze banken in de problemen. U zegt, geen probleem
mijn spaargeld is beschermd. Inderdaad, door diezelfde failliete overheid. In
het kort, en met gebrek aan nuance, staatsbons zijn even (on)veilig als
spaarboekjes. Ze brengen alleen meer op. Het enige echt argument contra is de
liquiditeit. Uw koelkast kapot, geen probleem haal het van het spaarboekje. Bij
een staatsbon ligt dit lastiger. Het is mogelijk ze te verkopen maar het kan
zijn dat hun waarde nog verder is gezakt. Zoals reeds gezegd indien u ze
aanhoud tot vervaldag geen probleem, indien u ze moet verkopen natuurlijk wel.
Daarom deze
conclusie, hebt u geld dat u niet direct nodig hebt en dat nu wortel staat te
schieten op uw spaarboekje, dan is nu de tijd gekomen om het te laten renderen.
Loop naar uw bank, en koop staatsbons. Liefste de oude en ook het liefst op
vijf jaar. Ze zullen qua rendement de inflatie kloppen en al zeker het
spaarboekje.