Colruyt, de perceptie tegen
Meer dan een jaar geleden doken de eerste angsten op rondom
het bedrijf Colruyt. Deze retailer heeft dankzij een enorme focussen op kosten
en de laagste prijs een reputatie opgebouwd die ijzersterk was. Maar
ijzersterke reputaties leggen een enorme druk op het management, één foutje
wordt genadeloos afgestraft. Kwaliteit heeft zijn prijs. Omdat Colruyt het
merendeel van zijn omzet haalt in Belgie en omdat nog meer besparen op kosten
onmogelijk leek begonnen de analisten te twijfelen. In dit artikel
leest u de argumentatie van toen. Ik besloot toen met te zeggen dat u het
aandeel beter wat gerust liet, onder de 30 zou het weer interessant zijn. En
zie, een jaar later hebben we koersen van 27 euro gehad en staan we nu weer op 35
euro. Boven het niveau van toen ik het vorige artikel schreef. Mensen die
gekocht hebben onder de 30 euro hebben nu al bijna 20% winst. Wat is er nu
exact verandert?
De analisten met verstomming geslagen
Om te beginnen, de crisis is nog altijd niet over.
Consumenten letten nog altijd op de centjes. En nee de hoge loonkosten in België
zijn ook nog niet opgelost. De structurele zwakheden van Colruyt bestaan nog
altijd. Alleen die nadelen hebben de andere retailers ook. Carrefour en
Delhaize moeten die hoge lonen ook betalen, hebben ook te maken met een
besparende consument en zien dus ook af. Alleen Colruyt die ziet minder af dan
de rest. De jaarresultaten van het boekjaar dat afsloot op 31 maart 2012 mogen
dan ook gezien worden.
Eventjes terug naar de waarderingstheorie. Warren Buffet zei
ooit dat hij alleen maar aandelen koopt van bedrijven die werken zoals een
middeleeuwse burcht. Gezeten op een belangrijk knooppunt van handelswegen of
vruchtbare grond kon een kasteelheer heel wat inkomsten vergaren. Echter hij
moest zijn positie ook kunnen verdedigen tegen indringers. Hiervoor bouwde hij
enorme kastelen met torens, slotgrachten en valkuilen. Buffet wilt bedrijven
die ook een verdedigingsgordel hebben opgetrokken rondom hun
bedrijfsactiviteit. Zoals Coca Cola, niemand geraakt tot de kern van dit
bedrijf : een speciaal recept en een sterk merk. En zoals Colruyt.
Deze retailers uit België geeft iedereen het nakijken als
het gaat om zuinige winkels. Magazijnen als het ware waar de producten u
goedkoop toelachen. Investeerders waren zot van dit bedrijf alwaar ieder euro
zo vaak wordt omgekeerd dat ze de hoogste winstmarges uit de gehele sector
halen. Een bedrijf dus met een specifiek bedrijfsprofiel dat kennelijk niet
zomaar te kopiëren valt. Dit resulteerde in hoge waarderingen. Te hoog dacht
men eventjes. Die angst bleek onterecht bij de publicatie van de bijna perfecte
jaarcijfers. We sommen eerst de gevaren op en dan de reactie van het bedrijf.
Alle zorgen en oplossingen op één rijtje
Gevaar één is het verliezen van klanten. Of klanten die
minder geld uitgeven aan hun favoriete producten. Mensen die schrik hebben voor
hun job te verliezen of meer belastingen te moeten betalen gaan letten op hun uitgaven.
Eerst wordt de plasma tv een beetje kleiner en de reis wat korter maar dan
sneuvelen ook de dagelijkse aankopen. Echter het vlees is zwak, men wilt zijn
standaard shampoo niet zomaar inruilen voor een anoniem wit product en gaat dus
op zoek naar die winkel alwaar de shampoo het goedkoopst is. En die winkel is
nog altijd Colruyt in België. Ondanks een prijzenoffensief van Delhaize bleef
Colruyt de goedkoopst en wonnen ze dus klanten bij. Dit zorgde voor een groei
van de omzet met 6%, wat meer dan behoorlijk is.
Gevaar twee is het verliezen van winst. Om klanten te lokken
moet je de goedkoopste zijn. Omdat de meeste supermarkten te maken krijgen met
dezelfde leveranciers zijn de prijzen overal in theorie gelijk. Delhaize en
Colruyt betalen evenveel aan Unilever voor dat flesje Dove. Het verschil in de
kassa moet dus komen uit de zakken van de retailers. Hoe minder kosten die
maakt, hoe lager de prijs kan zijn zonder dat dit hoeft te wegen op de marges. In
een winkel alwaar zelfs de karretjes geen muntslot hebben en de verlichting
ergens hoog boven het magazijn hangt lijken de kansen om kosten te besparen
minimaal. Nog minder comfort leek onmogelijk maar onmogelijk staat kennelijk
niet in de woordenboek van Colruyt. Ja de marge daalde zegt het bedrijf maar
dit komt omdat we hogere afschrijvingen hadden op onze groene stroomprojecten.
Het management bewees hiermee nogmaals dat ze hun gelijke niet kennen in
zuinigheid.
Gevaar drie is het te veel afhangen van de Belgische
consument. Hiervoor is Colruyt minder goed gewapend. De expansie in Frankrijk
is er maar zeer beperkt, op bijna 8 miljard euro omzet is minder dan 200
miljoen euro afkomstig uit Franse winkels. Maar het is zoals alles met dit
braaf, traag maar gestaag komt men er wel. De expansie in groene stroom moet
ook in dit kader worden gezien. Maar met slechts 4 miljoen euro omzet is de weg
hier nog zeer lang.
Gevaar vier is de hoge waardering die geen fouten toelaat.
Dit hebben we afgelopen maanden gezien, het aandeel zocht lagere regionen op.
Colruyt zelf gebruikte dit om eigen aandelen bij te kopen en dit was kennelijk
de juiste reflex. Met een winst van 11% op de dag van de resultaten bewees het
bedrijf dat het zijn verloren vertrouwen snel kan terugwinnen. Alle angsten van
de analisten werden weerlegt en zelfs overtroffen.
Conclusie
Voor de toekomst is de opdracht voor Colruyt dan ook
duidelijk. Het marktaandeel moet blijven groeien, de omzet moet volgen en de
winstmarges mogen niet dalen. Als het bedrijf hierin slaagt zal het aandeel
rustig zijn weg omhoog voortzetten. Geen verdubbelingen op korte termijn, maar
wel een stabiel aandeel zoals het vroeger was. Maar voor nieuwe aankopen is het
te vroeg of eerder te laat. Onder de 30 was het een koopje maar nu zijn de
solden voorbij. Het is weer de toestand van een jaar geleden. Colruyt heeft de
goedkoopste winkels maar het duurste aandeel.