Herinnert u zich nog de zomer 2011? Dat was de zomer dat de
wereld eventjes stil stond. Amerika verloor zijn AAA rating en werd niet langer
gezien als feilloos. Er bestond vanaf dat moment een waterkans dat de grootste
schuldennaar in de wereld niet alles zou terug betalen. De reden was dat de
politieke partijen in Amerika geen overeenstemming vonden over het
begrotingstekort. Want vergis u niet, Amerika heeft een enorm tekort op zijn
begroting. En een enorme overheidsschuld. OM dat op te lossen zijn er altijd
drie manieren: meer belastingen, minder uitgaven of beiden. In Amerika heb je
de democraten die meer belastingen(voor de rijken) willen en de republikeinen
die minder uitgaven(buiten in defensie) willen. Omdat de democraten de
president mogen leveren en de republikeinen het huis van afgevaardigden moeten
de twee een overeenstemming vinden. Iets dat niet leek te lukken waardoor
S&P besloot dat Amerika niet langer AAA waardig was.
De markten waren in de aanloop van de presidentverkiezingen
een beetje verlamd. Markten houden niet van onzekerheid, dat weegt op hun
gemoed en hun verwachtingen. Omdat het zo spannend was tussen Romney en Obama
had niemand echt een idee wie het nu zou worden. Toen dan ook woensdag de
uitslag binnenrolde dat de zittende president nog eens mocht terugkeren waren
de markten euforisch. Niet omdat Obama goed is voor de markten, of beter zou
zijn dan Romney, maar puur omdat de onzekerheid wegviel.
Echter markten zijn hyperkinetisch op zoek naar slecht
nieuws. Dat heeft vooral te maken met de geschiedenis, te veel slecht nieuws
hebben ze al moeten slikken. Gaande van instortende banken, dalende
huizenprijzen, ruziënde politici, crashende beurzen, besparingen in Europa, een
China dat afkoelt en zo verder. Allemaal gebeurtenissen die een enorme impact
hebben op de waarderingen van financiële producten. En allemaal gebeurtenissen
die voor de meerderheid van de marktmensen totaal uit de lucht kwamen gevallen.
Om dit verrassingseffect te verkleinen probeert men als markten nu zo goed
mogelijk slecht nieuws te voorspelen. En dat betekent vaak dat men
pessimistischer is dan normaal. Het volgende doembeeld dat opduikt volgens Wall
Street is de 'Fiscal Cliff', de budgettaire afgrond.
Het woord zegt het al, een afgrond is nooit leuk. Toen men
in die hete zomer er maar niet uitgeraakte deed men iets dat politiek ongehoord
is, men schrapt heilige huisjes. Normaal gaat politiek altijd om het compromis.
Een beetje van dit, een beetje van dat. Met een sausje van pragmatisme. Omdat
dat laatste totaal ontbrak bij de, vaak extreem anti overheid, Republikeinen
was het onmogelijk om tot een evenwicht te komen. Men besloot dan maar om een soort
van noodrem in te bouwen. Als er tegen december 2012 geen nieuwe begroting is
dan treed een automatische begroting in. En die automatische begroting is alles
behalve fraai.
De fiscal cliff stelt dat alle belastingsverlagingen
goedgekeurd onder Bush en verlengd door Obama verdwijnen. Dat betekent dat
zowel arm, midden als rijk meer belastingen zal moeten betalen. In de
droomwereld van de democraten zou alleen rijk meer moeten betalen. Maar er is
meer, er treden ook massaal veel besparingen op in de vorm van lagere
bestedingen voor infrastructuur(ja nog lager), legeruitgaven, ambtenaren,
leerkrachten,….In totaal verwacht men dat de maatregelen samen 4% van het Amerikaanse
BBP zouden wegvagen. Wat betekent dat Amerika zichzelf in een recessie stort.
En een werkloosheidscijfer van dicht tegen de 10% gaat krijgen.
Ter informatie, de laatste weken waren de beurzen euforisch
vooral omdat Amerika zich leek te herstellen. De Amerikaanse economie bestaat
vooral uit consumptie door gezinnen(de figuurlijke Joe Sixpack) , als er dus
jobs bijkomen dan stijgt quasi automatisch de Amerikaanse economie. Vandaag
zijn de beurzen dus in paniek, indien de automatische wet in gang treed gaat de
Amerikaanse consument slaag krijgen. Wat moet er dus gebeuren? Niet besparen is
geen optie, Amerika draait 1.000 miljard dollar verlies per jaar, of driemaal
het BBP van België. Het sleept 16.000 miljard dollar schulden met zich mee. Er
moet dus wel iets gebeuren, en in feite zijn de meeste economen er ook over
eens wat er moet gebeuren.
In Amerika betalen de rijken te weinig belastingen, als
zelfs Warren Buffet dit stelt zal het wel zo zijn, en de middenklassen in
verhouding te veel. Het is Obama zijn plan om dit aan te passen.
Belastingverlaging voor de middenklasse, verhoging voor de rijken. Obama wilt
ook niet besparen. Indien zijn plan er komt zal het begrotingstekort van
Amerika 'rustig' dalen waardoor de impact beperkt zal zijn. De Republikeinen in
het Huis, onder leiding van Boehner, willen vooral besparen en de belastingen
voor rijken verlagen. Dit vergelijk moet worden opgelast voor 31 december. Dus de beurzen weten nu wie de president is,
maar weten nog niet het antwoord op de cruciale vraag: wat met de cliff?
De verwachtingen zijn natuurlijk wel dat ze eruit gaan
geraken daar in Amerika. Deze onzekerheid is dan ook een goed instapmoment.
Eenmaal de cliff is genomen ziet het er goed uit voor Amerika. De jobmotor
slaagt aan, de huizenprijzen doen het goed, de FeD is geld aan het drukken
alsof er geen morgen komt en de banken zijn gezond. Amerikaanse aandelen vormen
dan ook een mooie diversificatie voor de komende maanden. Ze hebben veel minder
te leidden onder de Europese problemen, die nog lang niet opgelost zijn, en
profiteren via export van de groei in de groeilanden. En de verwachtingen zijn
dat de dollar tenminste tegenover de euro kan versterken. Er zal wel nog
volatiliteit blijven tot zolang de cliff niet is opgelost dus spreid je
aankopen in tijd.
Wat trouwens als de cliff er toch komt? Dan valt de
Amerikaanse economie stil. Kies dus niet zomaar blind voor Amerikaanse
aandelen, zoek bedrijven die vooral hun omzet halen uit de rest van de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten